Kinderen ( nu het helemaal af is )
Ach opgroeien, het is me wat.
Voorbij de jonge jaren,
toen ik nog twee prinsesjes had
met blonde vlechtjesharen,
twee meisjes, kirrend van plezier,
als ik, met m’n armen gespreid,
al lachend riep: “Kom hier! Kom hier,
want het is knuffeltijd!”.
Je kunt het helaas niet vermijden,
kleine kinderen worden groot.
Voorbij vliegen de heerlijke tijden
dat je hen koesterde op schoot,
dat ze in je armen vlogen
of paardje reden op je rug.
En straks dan denk je glimlachend
of met twee natte ogen
aan die mooie periode terug.
Reacties op dit gedicht
| markiesje: | Woensdag, juni 27, 2012 17:12 |
| Heel mooi ;-) !!!! | |
| youkie: | Dinsdag, juni 26, 2012 18:15 |
| kinderen worden te snel groot liefs |
|
| Anootje ...: | Dinsdag, juni 26, 2012 14:23 |
| Mooi, dit heerlijk, fijn gedicht :) De tijd gaat inderdaad snel en kinderen blijven geen kinderen ... Groetjes |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Sarah Kalokerinos | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 26 juni 2012 | ||
| Thema's: | ||