dagen snellen voorbij
woorden steken vast
waarom toch altijd bij mij
waarom draag ik toch die last

alles wordt dieper en dieper geduwd
niets blijft ervan over
ik heb bepaalde dingen aan de kant gestuwd
en nu is het dan zover

overspoeld van verdriet
overhoop gehaald door weet ik veel wat
ik denk dat bijna iedereen het ziet
en anders ziet het geen kat

waarom slaat men hoofdje zo dikwijls op hol
waarom kan het eens niet een keer anders gaan
ik heb er echt men buikje van vol
want zo blijf ik niet op men benen staan

kop op kleine meid
fluister ik mezelf dan toe
weet dat ge belangrijk zijt
maar daarvoor ben ik al veel te moe

de moed zakt diep weg
de woorden worden zwaar om dragen
daarom dat ik dit zeg
waarom moet ik altijd om hulp vragen