Gebroken Vleugels
Als een vlinder
met gebroken vleugels,
die niet meer vliegen kan.
Mooi en hulpeloos
zo klein en teder
met kleuren zo eindeloos.
Men ziet het niet
lopen er voorbij
weg van het hulpeloze verdriet.
Want die vlinder,
dat is zij.
Ze beseft zich dat ze
nooit meer vliegen kan.
Maar ook met gebroken vleugels
kan ze een eind komen.
Ook zij zal ooit bij het geluk aankomen.
Misschien niet zo snel.
Maar op een dag,
kruipend of wankelend
komt ze er wel.
De kleurlijke vleugels,
zijn gebroken.
En gekerfd met littekens.
die nooit zullen verdwijnen.
Maar ook voor haar gaat de zon een keer schijnen.
Kleuren,
groen, blauw, rood en geel.
Ze zit vol met verdriet.
Het leven is haar vaak teveel.
Er is bijna niemand die dat ziet.
Teveel meegemaakt.
De pijn vanbinnen,
is wat haar raakt.
Ze is misschien wel gebroken
Maar ook zij,
zal op een dag
weer lopen.
Dan zal ze schitteren als nooit tevoor.
Men zal haar niet langer meer ontwijken.
Ze gaat vechten,
Al moet ze over lijken.
Ze zal lachen.
Lachen en huilen.
En hard zal het zijn.
En dan heeft ze eindelijk afgerekend
Met alle innerlijke pijn.
Ja,
voor haar komt er zo'n dag.
En dan sluit ze het verleden af.
Met een grote lach.
Vandaag is de eerste dag,
Vandaag zal ze beginnen.
Ze heeft alles al verloren,
dus kan ze nog alleen maar winnen!
Reacties op dit gedicht
| Allysson: | Zondag, september 27, 2015 21:16 |
| wat een kracht spreekt er uit dit gedicht zeg! mooi! | |
| Pancho v/d Post: | Donderdag, juli 19, 2012 01:52 |
| mooi gedicht, alhoewel het vaak makkelijker gezegd dan gedaan is. (en ik spreek uit ervaring)...... Hoop dat je blijft schrijven =) |
|
| liesjequilt: | Woensdag, juli 18, 2012 20:57 |
| Heel mooi geschreven, als je inziet dat het niet meer kan, gaat het vaak beter en kun je alleen maar winnen! gr, Liesbeth |
|
| wervelende regenboog: | Woensdag, juli 18, 2012 11:18 |
| mooi hoopvol geschreven Emely ga voor een beter leven! hgr wr |
|
