Witte Rus
Maanlicht streelt mijn hand
rimpels groeien in de schaduw
mijn leven schijnt voorbij
vlucht soms achter wolken
bomen jouw nietszeggend gezicht
dode ogen hersens
gevuld met witte agressie
om een sigaret, ik ben je zat
ik haatte en vervloekte je
jij hebt vier jaar van mijn leven
mijn gezondheid mijn werk gejat
maar ik heb mezelf weer gevonden
en voel alleen nog medelijden
met jou
Reacties op dit gedicht
| september: | Vrijdag, juni 05, 2015 22:11 |
| Mooi gedicht is dit! Liefs |
|
| libel: | Dinsdag, augustus 07, 2012 17:44 |
| Grappig boendy, ik rook al jaren niet meer maar idd zo kan je het ook lezen...... | |
| boendy: | Dinsdag, augustus 07, 2012 16:29 |
| de sigaret steekt zichzelf niet aan, dat doe je helemaal zelf. kan jou die paar jaar schelen, je laatste levensjaren zijn toch meestal kommer en kwel! groetjes boendy |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Dinsdag, augustus 07, 2012 11:36 |
| goedzo!!!! | |
Over dit gedicht
| Auteur: libel | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 07 augustus 2012 | ||
| Thema's: | ||