witte dageraad
witte dageraad
de mist brak haar stem in duizend
fluisteringen over liefde en recht
die haar kinderen de weg beschenen
in de donkere woestenij tussen hot
en her - ze kon de witte dageraad
niet dragen en verkocht hem iedere
morgen weer aan uitgebluste zwervers
die hem gulzig indronken alsof hun
levens er dan beter op zouden worden
in de turbulente olieoorlog van de
droogstaande bedoeïnen - het avond-
uur kwam met rasse schrede - de
kinderen speelden thuis met resten
groen terwijl de moeder huiverde
Reacties op dit gedicht
| henk jans: | Vrijdag, augustus 31, 2012 18:29 |
| je hebt inpiratie genoeg lees ik. Ik koop, als toch nog niet uitgebluste zwerver graag een dageraad van de moeder. groeten Henk |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Vrijdag, augustus 31, 2012 15:47 |
| graag gelezen weer hoor!! | |
Over dit gedicht
| Auteur: pieter christiaan paardenkooper | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 31 augustus 2012 | ||
| Thema's: | ||