boodschapper
boodschapper
al in diep verzonken vroegte klonk zijn bood-
schap tussen de beschuiten en nevelige landouwen
tot vreugde en vermaak van het tierelierend
gevogelte dat zijn woorden op hun vlerken
meenam op weer de vleugels van onschuldige
turbulenties die het grauw de ruggen rechten
liet en letterknechten de perkamenten met het
zo beminde waterschrift zijn onbevangen cellen
lichtelijk deden trillen tot onmogelijke dro-
merijen van transparante wolken aan het ver-
blindend blauw waar de sacrale lichtkransen
harde mokerslagen ontlokten van de woedende
smid aan de overkant die het vuur negeerde en
op het aambeeld een nieuwe symphonie creëerde
Reacties op dit gedicht
| Yellow: | Zondag, september 30, 2012 16:44 |
| mooi enne tussen de beschuiten vind men soms bijzondere dingen | |
| mucho: | Zondag, september 30, 2012 10:11 |
| :) | |
| henk jans: | Zaterdag, september 29, 2012 11:24 |
| moet inderdaad in één ruk gelezen worden. Vooral de laatste strofe spreekt mij aan. Dat op het aambeeld nog vele symphoniën mogen worden gecreëerd. | |
| Godvader: | Zaterdag, september 29, 2012 03:44 |
| interessante opzet..in 1 ruk geschreven lijkt het...zo wordt het ook het beste gelezen...de uitleg van witteroos hielp mij ''t een en ander wel... gr. Yoeri |
|
| Rmm: | Zaterdag, september 29, 2012 01:27 |
| Taal en zinsgebruik staan mijn wel aan. | |
| witteroos: | Zaterdag, september 29, 2012 01:21 |
| Bijzonder gedicht, hoewel e.e.a. me ontgaat. Krijg hierbij wel een beeld van de essentie en intentie voor leven die verdrinkt voordat deze tot bloei kan/mag komen. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: pieter christiaan paardenkooper | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 29 september 2012 | ||
| Thema's: | ||