Nieuw
Nieuw
bloemetjes lachen
grassprieten wijzen mij aan
zo lang was het geleden
ik werd er koud van
ik leek begrensd
vast gezet tussen kleur
pracht van alle tinten
natuur wordt begraven
het lachen wordt luider
ik neem weer tijd
de haast wordt verdronken
in helder beekwater
ela
bloemetjes lachen
grassprieten wijzen mij aan
zo lang was het geleden
ik werd er koud van
ik leek begrensd
vast gezet tussen kleur
pracht van alle tinten
natuur wordt begraven
het lachen wordt luider
ik neem weer tijd
de haast wordt verdronken
in helder beekwater
ela
Reacties op dit gedicht
| Jacky Van den Berghe: | Maandag, oktober 01, 2012 01:40 |
| Het beekwater waar wij vroeger uit dronken, zo zuiver was het toen nog! De overgebleven natuur laat ons herinneren! Groetje, Jacky |
|
| liesjequilt: | Zondag, september 30, 2012 19:24 |
| Ja dan lost alles op! gr. Liesbeth |
|
| Yellow: | Zondag, september 30, 2012 17:05 |
| de haast wordt verdronken in helder bleekwater, merkwaardige afsluiter, mooi | |
| Janny Scheybeler de Jonge: | Zondag, september 30, 2012 04:13 |
| tjonge....wat mooi | |
Over dit gedicht
| Auteur: ela |  
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 30 september 2012 | ||
| Thema's: | ||