Schuldgevoel
Soms voel ik me best rot
En erg schuldig tegenover iedereen
Omdat ik terug kruip in mijn grot
Laat ik iedereen in de steek,alleen
Soms ben ik te moe
Om contacten met anderen aan te gaan
Mankeert men lichaam weer,voel ik mij niet goed
En wil ik die weg liever alleen verder gaan
Ik voel mij schuldig tegenover hen
Ik heb het gevoel te kort te schieten in alles wat ik doe
In wie ik ben
In het waarom en het hoe
Ik ben hen zo dierbaar
Ondanks alles aanvaarden ze mij
Ik ben hen dankbaar
En blijf altijd aan hun zij
Ik weet dat ik mij niet schuldig hoef te voelen
Dat zeiden ze al honderd keer
Maar op een dag zal ik weten wat ze der mee bedoelen
Vanaf dan ben ik er weer
En erg schuldig tegenover iedereen
Omdat ik terug kruip in mijn grot
Laat ik iedereen in de steek,alleen
Soms ben ik te moe
Om contacten met anderen aan te gaan
Mankeert men lichaam weer,voel ik mij niet goed
En wil ik die weg liever alleen verder gaan
Ik voel mij schuldig tegenover hen
Ik heb het gevoel te kort te schieten in alles wat ik doe
In wie ik ben
In het waarom en het hoe
Ik ben hen zo dierbaar
Ondanks alles aanvaarden ze mij
Ik ben hen dankbaar
En blijf altijd aan hun zij
Ik weet dat ik mij niet schuldig hoef te voelen
Dat zeiden ze al honderd keer
Maar op een dag zal ik weten wat ze der mee bedoelen
Vanaf dan ben ik er weer
Reacties op dit gedicht
| Cavalier: | Woensdag, oktober 03, 2012 23:03 |
| Ik denk dat je gelijk hebt,Siempre... Rationeel weet ik dat.. Maar das net het probleem, bij,mij is het rationele steeds in conflict meT het emotionele... Dankje |
|
| Siempre: | Maandag, oktober 01, 2012 22:47 |
| Ik denk dat de anderen het beter begrijpen dan je weet en niet zouden willen dat je je schuldig voelt ? Liefs en groetjes | |
| Cavalier: | Maandag, oktober 01, 2012 22:21 |
| Ik voel mij soms gewoon schuldig omdat ik niet alles kan meedoen met hen wegens fysieke beperkingen.dat ik daardoor een domper ben op de sfeer,dus soms zaken waar ik ook niets aan kan doen.. | |
| Siempre: | Maandag, oktober 01, 2012 22:12 |
| Niks mis mee, af en toe even terugtrekken in je eigen coconnetje, even aan jezelf denken ... om er daarna weer te zijn voor iedereen. | |
| Cavalier: | Maandag, oktober 01, 2012 18:20 |
| Het is niet zozeer verkeerde keuzes die ik maak,maar wel hoe ik ben of als het omwille van lichamelijke factoren mindr goed gaat,en ik voor hen mee een last ben omdat ze rekening met mij moeten houden.. Jacky:mooie uitspraak! Liesbeth: van mezelf houden blijft iets moeilijks en ik maak erg vaak lieve gebaren,vaak uit schuldgevoel,omdat ik me voel tekortschieten.. Dankje |
|
| louca: | Maandag, oktober 01, 2012 16:33 |
| Heel mooi geschreven. ik snap hem helemaal, ik voel de angst gewoon. maar soms moeten anderen ook begrijpen dat je niet altijd vrolijk kunt zijn, denk daar aan. xxLouca |
|
| liesjequilt: | Maandag, oktober 01, 2012 05:26 |
| probeer maar een beetje van jezelf te houden, dan komt het wel goed. en maak eens een lief gebaar naar een ander. gr. Liesbeth |
|
| Jacky Van den Berghe: | Maandag, oktober 01, 2012 01:58 |
| Zeer herkenbaar, het schuldgevoel mogelijk de verkeerde keuzes te hebben gemaakt. Je wordt geprezen, maar toch kan je je van de indruk niet ontdoen. Door de bevestiging van wat je in feite wel weet, zou je opnieuw kunnen ademen! Komiek; maar schuldigen twijfelen niet aan zichzelf! Gegroe, Jacky |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Cavalier | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 30 september 2012 | ||
| Thema's: | ||