Gebaar
Gebaar
Een hand blijft hangen
in de leegte
nu het verleden spreekt
en antwoord vraagt
een licht gebaar
dat tranen draagt
door het land
van mijn verlangen
waaruit de vlinders
zijn verjaagd
terwijl de pijn
die kruipt
waar hij niet gaan kan
de stilte van de stem
die zo lang zweeg
verbreekt
Een hand blijft hangen
in de leegte
nu het verleden spreekt
en antwoord vraagt
een licht gebaar
dat tranen draagt
door het land
van mijn verlangen
waaruit de vlinders
zijn verjaagd
terwijl de pijn
die kruipt
waar hij niet gaan kan
de stilte van de stem
die zo lang zweeg
verbreekt
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Zaterdag, oktober 13, 2012 15:07 |
| pijn en heel alleen zijn zetten zich op hetzelfde hersenplekje, zoals soms goed te voelen moet zijn. groetje, hans |
|
Over dit gedicht
| Auteur: frou-frou | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 10 oktober 2012 | ||
| Thema's: | ||