ik laat niet veel meer van mijzelf horen
wellicht denk je dat ik jou vergeten ben
of onze vriendschap met een korrel zout neem
echter is het tegenovergestelde waar
ik denk aan je en heb je lief in mijn stilte

jouw brieven liggen onbeantwoord
letters die ik een voor een teder bemin
willen mijn vingers niet meewerken
waar het hart vol van zit

het lukt mij niet om me uit te drukken
naar de waarde van de taxatie
als een diamant waarvan de schittering
de kijker met ontroering verblind

vandaag tel jij jouw vijftigste herfst
buiten trillen bladeren als primaballerina’s
op de ritme van de wind
anderen weer vleien zich voor de stam
van jouw statige boom neer

alles staat in de teken, vingervlug typ ik
om jou te laten weten
dat ik je niet vergeten ben
bovendien liefde en geluk wens