(bewerking van 'Un piccolo Chopin' van Marco Massini)

Ik geef je een piano
Als jij belooft er op te gaan studeren
Vader schoof het gordijn weg
Liet mij erbij om het te gaan proberen
En ik droomde in die nacht dat
‘k Er achter zat en was aan het musiceren
Ja, zo is de muziek, ze voert je met zich mee
En in mij klonk voor ’t eerst die stem:
Speel toch als was jij zelf Chopin

Zolang als mijn jeugd duurde
Was oefenen het motto alle dagen
Als ‘k door het raam naar buiten tuurde
M’n voetballende vriendjes zag, maar niet wilde klagen
Ik wist: dit moet ik missen
Een hogere macht deed dat voor mij beslissen
Als je jezelf laat gaan, dan raak je in die waan
Je ziet je daar al staan

En als de noten je bevelen
De muziek te spelen zoals zij dat bedoelen
Dan is ’t als een meisje strelen
Haar sidderen als laaiend vuur te voelen

Weg van ’t conservatorium
Hoopvol gestemd nog op een grootse loopbaan
Hier komt een nieuw idool aan
Op de vleugel die ik als geen ander ken
Geen tweederangs Chopin

O, was ‘k maar klein gebleven
Ik moest zo nodig naar het hoogste streven
Ja, zo is de muziek, ze voert je met zich mee
Daarom zit ik nog altijd hier alleen
Vast in mijn waanidee

Op een kast vuil en versleten
Verdien ik nu de kost – ik moet toch eten –
Pingel wat domme deuntjes
In de pianobar waar ze me steeds vergeten

Maar terug weer op mijn kamer
Gaat mijn kostuum aan, partituur sla ‘k open
Want in ’t geheim blijf ik hopen
Dat men eens ziet wie of ik werkelijk ben
Niet een tweederangs Chopin, nee
Geen tweederangs Chopin
Maar hier in mijn concertzaal
Wordt mijn verhaal telkens opnieuw geboren
Omdat geen mens ’t wil horen
Want alleen ik weet wie ik werkelijk ben
Geen tweederangs Chopin