Met tranende ogen schreef ik dit gedicht
Ik krijg me ogen niet meer dicht

De gedachte dat je er niet meer bent
Raak ik maar niet aan gewend

7 weken was je toen ik je zag
Jij was degene die me vreugde bracht

Rennend om me heen
Luna, zoals jou bestaat er maar 1

Ik nam je mee naar huis naar je grote vriend
Daar werd je al gauw als een prinsesje bediend

Samen spelen met je maatje
En uren kunnen staren naar een blaadje

Jouw jachtinstinct was zeer aanwezig
Vooral die muisjes hielde jou bezig

Van andere honden moest je niks hebben
Alleen Diablo mocht je liefhebben

Je was 6 zomers jong
Nooit meer zal ik vergeten hoe het begon

We zaten thuis en je oogjes deden raar
Je trilde en ik dacht het is niet waar

Jawel het mocht gewoon niet zo zijn
Dat je mocht leven zonder de pijn

Na een bezoekje aan de dokter wist ik genoeg
Het waren de foto’s die me de angst aanjoeg

Die vervelende tumors laten jou doen lijden
Maar er is maar 1 manier om jou te bevrijden

Het zou egoïstisch zijn als ik er niet aan had gedacht
Ik weet ook niet waar ik op wacht

1 ding is zeker, opgeven heb je nooit gedaan
Daar dacht ik zelfs niet aan

Maar nu dat je de strijd hebt verloren van de kanker
Voelt het als een schip zonder anker

Verder varend zonder enige houvast
Wachtend op de grote golf met zijn sterke kracht

Lieve muis, je was mijn kleine Jack Russel pitbull
Zo lief en sterk en toch zo koel

Nu daar boven in de wolken zo ver bij mij vandaan
Weet wat je met mijn hartje hebt gedaan

Je hebt hem gestolen voor mijn leven lang
Rust zacht en wees niet bang

Ooit komt mijn tijd en ik zal je zoeken
Net zoals jij hier deed in alle hoeken

Lieve Luna ,
Ik zal je nooit vergeten …NOOIT !!!!!!!

Dikke kus je vrouwtje en Je vriendje Diablo xxxxxxxxxxxxx