Moeder
ontstaan ben ik in onzichtbaarheid
bij jou die mij toeliet
waar ik foetus mocht worden
van jouw sappen dronk
jouw krachten nam
tot ik niet meer in je kon blijven
mens op mezelf moest zijn
losgesneden werd van jouw geborgenheid
jij moest afstand doen door afstand te nemen
onderbroken door kleine koestermomenten
op jouw buik, aan jouw borst, in jouw armen
maar steeds minder en steeds verder weg ging ik
slaap-baby, kruip-kleuter, speel-kind, werk-man
van zorgen naar begeleiden tot loslaten moest je me
toch kan ik je niet missen
je omhelzing, je lach, je 'kaarsje bij Maria' voor mij
graag zit ik nog naast je, dicht tegen je aan
wat praten, je plagen
kijken, genieten van elkaar
zo gewoon, zo vertrouwd, zo samen
net zo veilig als vroeger
en ik proef dat levengevend woord: MOEDER
Reacties op dit gedicht
| : | Donderdag, november 08, 2012 18:25 |
| leuke gedicht maar ik zal een gedicht over mijzelf sturen | |
| Hans Winter: | Maandag, november 05, 2012 19:32 |
| al oogt zij met de dag kleiner, lijkt de tijd met haar doorgebracht kostbaar te worden, graag plaag ik haar groots voor een lach. even meegenoten, hans |
|
| wervelende regenboog: | Maandag, november 05, 2012 12:39 |
| mooi zo''n liefdevolle relatie met je moeder (gehad) te hebben! graag gelezen h.gr. wr |
|
