protonen
protonen
terwijl het glas wordt geheven op het knallen
der protonen – triljardvoudige explosies van
fotonen al trillend en vibrerend de wanden
van het heelal bestormen weerkaatsend in
een nimmer gehoorde samenballende klonte-
rende klankconstructie als slechts de glins-
tering van een flakkerende vlam – vormt een
stem die onnoembare lichtjaren dijt:
“legousia speculum-veneris”
een milde miezer daalt neer
op het malse gras
Reacties op dit gedicht
| Jacky Van den Berghe: | Zaterdag, november 10, 2012 01:14 |
| Heel knap gebracht, Pieter! Beste groet, Jacky |
|
| henk jans: | Vrijdag, november 09, 2012 20:06 |
| mooie eindstrofe, de Latijnse woorden maken het gedicht geheimzinnig grt Henk |
|
Over dit gedicht
| Auteur: pieter christiaan paardenkooper | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 09 november 2012 | ||
| Thema's: | ||