De middag valt
Een kus op en in haar doorrookte mond
het verlangen blijft naar onbekende verten
genezing wacht op iedereen, wandelt de dood
hand in hand met het leven, berg op en af.
Een moment van stilte delen, hartstocht
fluistert in het bloed van woeste daden
blijft als op een vijver drijven, vangt
het licht en weerkaatst het schijnen.
De zon, de maan zichtbaar ver hiervandaan
zij hangen in hun samenhang als zij en ik
en meeuwen schreeuwen om hun dagelijks brood
vormen vetreserves tegen de lange nacht.
het verlangen blijft naar onbekende verten
genezing wacht op iedereen, wandelt de dood
hand in hand met het leven, berg op en af.
Een moment van stilte delen, hartstocht
fluistert in het bloed van woeste daden
blijft als op een vijver drijven, vangt
het licht en weerkaatst het schijnen.
De zon, de maan zichtbaar ver hiervandaan
zij hangen in hun samenhang als zij en ik
en meeuwen schreeuwen om hun dagelijks brood
vormen vetreserves tegen de lange nacht.
Reacties op dit gedicht
| *Atalanta*: | Zondag, november 11, 2012 01:23 |
| Wat mooi Stanislaus !! Graag gelezen. :D |
|
| Stanislaus Jaworski: | Zaterdag, november 10, 2012 12:20 |
| dank voor je waardering Rose | |
| Roselynn: | Zaterdag, november 10, 2012 10:42 |
| diepzielduikend deze.... "wandelt de dood, hand en hand met ''t leven".... Zo is het gewoon.. graag gelezen! []Rose |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Stanislaus Jaworski | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 10 november 2012 | ||
| Thema's: | ||