Je moet accepteren dat niet alles in het leven gaat zoals jij wil, dat er ups en downs zijn. Dat soms dingen tegen kunnen zitten omdat je niet weet wat je hebt gedaan. Je moet het kunnen accepteren om verder te gaan. Je kan in het verleden blijve hangen maar wat schiet je er mee op? Je kan je fouten uit het leven niet veranderen. Je kan het niet terug draaien, want mensen hebben niet zo iets als een tijdmachine. Wanneer die er wel was zou er een hoop shit minder zijn, Zou de wereld gelukkig zijn. Alleen gelukkig kan je toch niet worden? Alleen downs horen bij het leven maken je sterker en laten je zien wat je aan kan. Je leert er door te leven, want alles wat je tegen komt, al die downs hebben als je door gaat toch een up. Je krijgt het niet gelijk, je moet wachten, wachten en nog eens wachten. Soms lang, soms kort. Tijd vergeeft veel. Laat je vaak zien dat de ergste ruzie's goed kunnen komen, Laat je zien dat liefde terug komt.. Alleen alles komt op zen eigen moment. Je kan de tijd niet bedwingen toch zou je dat vaak willen. De ups laten je zien, dat het leven toch nog altijd iets te bieden heeft. Wanneer je in het diepste dal zit is er altijd een lichtpuntje hoe klein die ook is. & zelfs dat kleinste lichtpuntje kan je uit het dal trekken, je op de wolken laten zweven, om je daarna weer in die put te laten vallen. Iedereen kent dat gevoel denk ik wel, dat je het ene moment in de wolken bent, en het volgende moment alles nog maar zwart ziet, alleen kan huilen. Geen gevoelens meer wil hebben, Op dat soort momenten zie je dat het leven oneerlijk is. Je weet niet meer wat je moet doen, en je denkt dat je het zo slecht hebt. Alleen je kan dan ook nog denken of kijken naar de mensen die het nog minder hebt, De mensen die op straat leven, De mensen die net hun liefde zijn verloren door de dood. De mensen die helemaal kapot zijn, om wat ze hebben mee gemaakt. Terwijl ze nog zo gelukkig doen. Dat zijn mensen waar ik respect voor heb,