Hopeloos
Ik verlang zo naar rust in mijn leven
Ik lijk weer de hoop op te geven
Het is niet weer aan te gaan
Soms lijkt alles weer mis te gaan
Dan kan ik mijn gevoel niet meer aan
Komen de depressieve gedachten
En verlies ik al mijn krachten
Het gaat niet meer
Nog steeds denk ik aan de dood
Mijn verlangen blijft te groot
Ik wil helemaal niet stoppen met leven
Maar ik heb het gevoel
Dat ik al mijn krachten heb gegeven
Het neemt steeds weer de overhand
Ik probeer te relativeren
Maar het lijkt alsof ik het nooit zal leren
Ik weet niet wat ik met mijn gevoel moet
Nee altijd verdrietig zijn is niet goed
Ik voel mij zo alleen
Ooit zal het wel weer over gaan
Reacties op dit gedicht
| MarjoleinV: | Donderdag, november 15, 2012 19:24 |
| Sterkte! Geef de moed niet op! Er zijn altijd lichtpuntjes! | |
| youkie: | Donderdag, november 15, 2012 18:43 |
| veel sterkte hou de moed er in liefs |
|
| Antonie: | Donderdag, november 15, 2012 18:43 |
| Hoop ik ook Lunia.Een goede therapie is (gek gezegd): "wandelen"veel wandelen.Ik kom ze vaak tegen. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Lunia | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 15 november 2012 | ||
| Thema's: | ||