Een verliefde dwaas.
Als ik haar zie, lijkt het leven zich te vertragen tot een soort trage cadans.
Zij beweegt zich zo langzaam en gracieus, als in een vloeiend dans.
Ik kan niet anders dan met verliefde ogen blijven staren, als was ik in trance.
En het is een onmogelijke verboden liefde, dat weten wij allebei.
Maar als ze ineens dan toch naar me lacht, is ze voor.dat moment van mij.
Het gevoel van leegte dient zich nu al aan.
Eigenlijk is ze nooit aangekomen, maar moet toch zeer spoedig gaan.
Er zullen tranen komen, woede en jalozie.
Waar is ze nu? en met wie?
Zij beweegt zich zo langzaam en gracieus, als in een vloeiend dans.
Ik kan niet anders dan met verliefde ogen blijven staren, als was ik in trance.
En het is een onmogelijke verboden liefde, dat weten wij allebei.
Maar als ze ineens dan toch naar me lacht, is ze voor.dat moment van mij.
Het gevoel van leegte dient zich nu al aan.
Eigenlijk is ze nooit aangekomen, maar moet toch zeer spoedig gaan.
Er zullen tranen komen, woede en jalozie.
Waar is ze nu? en met wie?
Reacties op dit gedicht
| Aquarel: | Woensdag, september 04, 2024 22:00 |
| Mooi geschreven, over een onmogelijke liefde. Sterkte. Het is alweer ongeveer 12 jaar later dat ik het gedicht lees. Liefs, Aquarel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: vagebond | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 17 november 2012 | ||
| Thema's: | ||