Vroeger was het een angst,
een nare droom,
maar nu wordt het realiteit.
Jij mijn lieve kind bent een wonder,
alleen niet voor mij bestemd.
Tranen rollen over mijn wangen,
mijn hart vol verdriet,
want wat ik ook zal doen,
mijn wondertje komt maar niet.
Van een gezin met een elftal,
nam ik genoeg met een,
nu is er alleen maar leegte,
want er is er geen.
In mijn gedachte zag ik je voor me,
mijn ogen, je vaders lach,
maar de waarheid is hard,
dromen zijn dromen en komen niet uit.