Verloren liefde
Verloren liefde
Verscholen in een huis
met tralies voor de ramen
zittend tussen scherven gebroken glas
verwond door scherpen punten
van wat eerst een grote spiegel was
het glas weerspiegeld nog
jou beeltenis in de ochtend
wanneer je slaperig je lippen stift
kijkend liefdevol als in een gedicht
onze namen gekerfd in houten balken
als eeuwig houden van
maar nu verweerd nauwelijks leesbaar
vergane glorie als vergeeld behang
ik zal hier blijven schuilen
tot de storm in mijn hoofd is uitgeraasd
met tralies voor de ramen
zittend tussen scherven gebroken glas
verwond door scherpen punten
van wat eerst een grote spiegel was
het glas weerspiegeld nog
jou beeltenis in de ochtend
wanneer je slaperig je lippen stift
kijkend liefdevol als in een gedicht
onze namen gekerfd in houten balken
als eeuwig houden van
maar nu verweerd nauwelijks leesbaar
vergane glorie als vergeeld behang
ik zal hier blijven schuilen
tot de storm in mijn hoofd is uitgeraasd
Reacties op dit gedicht
| marian: | Maandag, december 10, 2012 12:58 |
| Dit is in 1 woord geniaal Paul..xx | |
| Dirk Hermans: | Dinsdag, december 04, 2012 19:30 |
| knap weergeven | |
| Antonie: | Maandag, december 03, 2012 13:02 |
| Mooi verwoord Paul. | |
Over dit gedicht
| Auteur: Paul Willems (Quikkie) |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 03 december 2012 | ||
| Thema's: | ||