Dat ene woord.
Ik wil alle woorden dragen, die komen uit jou mond.
Maar niet dat ene woord, dat woord,heeft mij teveel verwond.
Dat woord maakt me achterdochtig, spookt nog door mijn geest.
Het doet me bijvoorbeeld aan je vragen, waar je gisteren bent geweest.
Ik wil alle woorden dragen, die jij spreekt, schrijft en fluistert.
Maar niet dat ene woord, want dan, dan is er niemand die luistert.
Maar niet dat ene woord, dat woord,heeft mij teveel verwond.
Dat woord maakt me achterdochtig, spookt nog door mijn geest.
Het doet me bijvoorbeeld aan je vragen, waar je gisteren bent geweest.
Ik wil alle woorden dragen, die jij spreekt, schrijft en fluistert.
Maar niet dat ene woord, want dan, dan is er niemand die luistert.
Reacties op dit gedicht
| vagebond: | Donderdag, december 06, 2012 18:33 |
| Dankjewel Mima. | |
| mima: | Donderdag, december 06, 2012 17:21 |
| hhhmmm mooi gedicht, vagebond wel is het ''jouw mond''in de eerste zin... x |
|
| Dasje (lucky): | Donderdag, december 06, 2012 14:22 |
| Knap geschreven! Ben het volkomen met Hansr eens! Vriendelijke groetjes, Dasje ;o) |
|
| Antonie: | Donderdag, december 06, 2012 12:18 |
| Ja, dit is mooi opgeschreven. | |
Over dit gedicht
| Auteur: vagebond | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 06 december 2012 | ||
| Thema's: | ||