Alleen de grond.
Ik liep over het gras, als over besneeuwde dennebomen.
Alsof ik een engel was, die van boven naar beneden was gekomen.
Ik liep daar, waar ik al zoveel jaren gelopen had.
Van kinds af aan, altijd op hetzelfde pad.
Er stonden eerst kassen van mijn ooms, later een moderne van mijn neef.
Om ook weer te verdwijnen, alleen de grond, die bleef.
Alsof ik een engel was, die van boven naar beneden was gekomen.
Ik liep daar, waar ik al zoveel jaren gelopen had.
Van kinds af aan, altijd op hetzelfde pad.
Er stonden eerst kassen van mijn ooms, later een moderne van mijn neef.
Om ook weer te verdwijnen, alleen de grond, die bleef.
Reacties op dit gedicht
| Quicksilver: | Zaterdag, december 08, 2012 17:38 |
| voelde dit even met je mee! warme groetsels |
|
| TotallyWackoInside_: | Zaterdag, december 08, 2012 16:42 |
| Prachtig beschreven heb het graag gelezen Groetjes TWI |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Zaterdag, december 08, 2012 12:18 |
| wat mooi apart!! |
|
| wervelende regenboog: | Zaterdag, december 08, 2012 12:00 |
| weemoedig lopend op vertrouwde grond mooi wr |
|
Over dit gedicht
| Auteur: vagebond | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 08 december 2012 | ||
| Thema's: | ||