Dag mijn meisje

Je was prachtig
Een kostbaar geschenk
Als een wonder groeide je
Tot het mooie meisje
Dat je later geworden bent

Negen maanden en negen dagen
heb je mogen leven
Veilig in mijn eigen buik
Vanaf dag één ben ik om je gaan geven
En heb ik geweten
Dat jij alles zou gaan veranderen
Voor de rest van mijn leven

Ik maakte de gebaren
Die je maakt als iemand welkom is
Zo ontzettend welkom is
Je wiegje stond klaar voor het raam
Wachtend op het prinsesje
Die er veilig in zou slapen gaan

Ik telde eerst de maanden
Later de dagen
En op het laatst enkel het uur
Maar je liet op je wachten
En de prijs die we er voor moesten betalen
Was duurder dan duur

Je stierf, mijn kleine meisje
Blies je laatste adem uit
In mijn eigen buik
Ik ging kapot
Voelde de kille dood sterven
Van binnenuit

Desondanks was je geboorte
Een wonder van bestaan
al klopte je hartje niet
al opende je ogen niet
Ik heb geweten kleine meid
dat je naar een betere plek was gegaan

Het afscheid volgde
Woorden werden gesproken
Tranen stroomden in overvloed
Ik wou geen afscheid nemen
Al heb ik geweten
Dit afscheid is nooit echt voorgoed

De mensen ze vertrokken
Ik was eventjes met je alleen
Kuste je zachtjes vaarwel
Ik moet je loslaten lieve engel
Je mama, ze redt het wel

Vier schroefjes werden zwijgzaam in je kistje gedraaid
Ik wou het niet
maar het moest
Het voelde zo enorm definitief
Het diepe verdriet werd baas over mij
Ik besefte dat ik je niet meer op kon zoeken
of op mijn schoot kon houden
Nee, nu was het dan zo ver
Het knuffelen was voorbij

De rouwstoet vervolgde zijn pad
Het laatste moment van afscheid naderde stil
Zachtjes sprak ik tegen je
Mijn lieve kindje
ik heb je oprecht gewild