Alle plantjes mogen Pokon
Altijd gedacht dat het niet mocht,
dat ik zocht zonder bedoeling.
Gedacht dat ik wist hoe het zat,
dat er geen rechtvaardigheid was,
maar het is anders,
want je vergeeft me.
Je zag net zoals ik,
dat er niets mis was,
met ons, met de wereld, met de aarde, met de grond.
OK, het heeft me niet veel pijn gedaan,
het was niet altijd even leuk,
maar soms schijnt de zon als het bij mij van binnen regent.
Ik zie je glimlach. Ze liegt de waarheid.
Jouw tranen zijn meer dan goud waard.
Ook jij ziet mijn verdriet en wil me troosten.
De maan fluistert mij jouw sprookjes in mijn buik.
Ik luister naar de stilte voor het gejuich.
Als we samen een wens hebben voor dit leven,
dan is het dat je het geluk maar mag vinden
waar en wanneer je dat zoekt.
Tevreden, maar niet overdreven.
Soms zijn dingen gewoon zoals ze gaan,
dan is het niet anders, dan is het water,
ook dan is het goed.
Over dit gedicht
| Auteur: Probert | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 23 december 2012 | ||
| Thema's: | ||