Onder duizend sterren
en een schitterende maan
zag ik in één tel
mijn hele wereldje vergaan
ogen die niet open waren
een hart wat zachtjes brak
ik was heel jong, zo ontzettend jong
en mijn hart dat zei toen 'krak'.
alle dromen in één tel
vergaan tot op het bot
Was dit echt een zegen?
Of een gemene grap van het lot?
Niemand die het zeggen kan
van mij hebben ze genoeg
voor mij kwam dit einde
eigenlijk veel te vroeg.