Ik voel de wind tegen mijn lichaam
die geeft me de woorden: je kunt het wel aan
en hoewel ik vol overtuiging neen aan het schudden ben
grijp ik toch onmiddellijk naar mijn pen
de kracht die de wind me geeft
zo een die je zelden beleeft
dat gevoel wil ik bewaren
en niet zomaar zien wegvaren
waar komt het toch vandaan?
ik lijk het echt niet te verstaan
misschien kun je beter begrijpen wat ik bedoel
als ik beschrijf wat ik nu voel
geen liefde, geen haat, geen verdriet,
geen pijn, geen verlangen, geen limiet,
geen gemis, geen oorlog, geen drang,
ik voel me zelfs heel even niet bang
even lijkt alles op zijn plaats te vallen
even slaag ik er zelfs in niets te verknallen
dit is wat ik voel
NIETS

maar nu opeens, het raam waait dicht
even verwarring op mijn gezicht
en verbaasd blijf ik staan
dit gevoel is nog niet gedaan
niet-begrijpend kijk ik mezelf aan
om het dan te verstaan

niet de wind bezorgde me dit gevoel
maar endorfine...
begrijp je wat ik bedoel?