De tijd staat stil
Zo´n dag die maar niet voorbij wil gaan
zo traag, lang uitgerekt als een lantaarnpaal
daarbij dat ik voortdurend aan je denken moet
een vermoeiend en nooit eindigend verhaal
Wanneer eindigt de dag in avondrood en draait
de wind van zee naar land en neemt de boten mee
een vage maan hangt in wolkjes blauw als melk
drink jij je koffie nog zonder wat erin, zwart?
zo traag, lang uitgerekt als een lantaarnpaal
daarbij dat ik voortdurend aan je denken moet
een vermoeiend en nooit eindigend verhaal
Wanneer eindigt de dag in avondrood en draait
de wind van zee naar land en neemt de boten mee
een vage maan hangt in wolkjes blauw als melk
drink jij je koffie nog zonder wat erin, zwart?
Reacties op dit gedicht
| september: | Vrijdag, maart 10, 2017 00:30 |
| Heel mooi en voelbaar geschreven gedicht Stanislaus Jaworski | |
| Robby van G.: | Vrijdag, januari 04, 2013 18:40 |
| Prachtig geschreven | |
Over dit gedicht
| Auteur: Stanislaus Jaworski | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 04 januari 2013 | ||
| Thema's: | ||