De traan in haar horloge
“De traan in haar horloge”
Zijn ziel spiegelt in het glas, hij kijkt naar binnen,
naakt als een onzichtbaar sprookje.
Licht fluistert waarheid. Lispelt de zucht.
Zacht tikken de tellen voorbij.
Ze kijkt terug, houdt van kusjes.
De wijzers spreken, de wijzers liegen.
Een seconde, twee seconden, de liefde.
Opnieuw beginnen kan niet meer.
Reacties op dit gedicht
| windwhisper: | Zondag, januari 06, 2013 11:58 |
| ik vind het mooi warme groet Cobie |
|
| ela: | Zondag, januari 06, 2013 00:19 |
| Innemend gedicht. ela |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Probert | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 06 januari 2013 | ||
| Thema's: | ||