Achteruit inparkeren
“Achteruit inparkeren”
Dat zijn neus in een handdoek sliep,
het gejaag op dikke ribben voorbij was,
beschreef zijn uitstapje in Anderland.
De stilte die het teweeg bracht.
Het vechten, niet meer met haar.
Achtervolgd door zijn schaduw
fluisterden de lichtjes.
Muziek is een zijnskwestie.
Achteruit inparkeren, zei ze.
In de grachten dreven vergeelde blikken.
Haar stem was vaag.
Geen idee waarom, maar ze zei zoiets
als dat ze me kent.
Reacties op dit gedicht
| september: | Donderdag, januari 16, 2025 11:13 |
| Mooi Probert. | |
| Janny Scheybeler de Jonge: | Woensdag, januari 16, 2013 14:22 |
| goed | |
| windwhisper: | Woensdag, januari 16, 2013 07:54 |
| juist het mysterieuze boeit me | |
Over dit gedicht
| Auteur: Probert | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 16 januari 2013 | ||
| Thema's: | ||