verbitterd in eenzaamheid
Wanneer de eerste stralen
van de gouden bol
zich tot dageraad bundelen
spelen schurende scharnieren
van een vermolmd portaal
melodieus de intro van
een dagdagelijks ritueel.
de wind wappert strak
haar gitzwarte manen
in fel contrast met
de vaal perkamenten huid
haar spichtige kijkers
turen wantrouwig
de omgeving af
de zekerheid over
het ontbreken van
enige levende ziel
zet haar krakende botten
langzaam in beweging
tot aan het einde
van het kaduke pad
ze opent-sluit het kleine deurtje
voor haar de grote poort
tot de buitenwereld
waarna ze bitter wederkeert
en eens te meer
de houten deur
haar in eenzaamheid sluit.
van de gouden bol
zich tot dageraad bundelen
spelen schurende scharnieren
van een vermolmd portaal
melodieus de intro van
een dagdagelijks ritueel.
de wind wappert strak
haar gitzwarte manen
in fel contrast met
de vaal perkamenten huid
haar spichtige kijkers
turen wantrouwig
de omgeving af
de zekerheid over
het ontbreken van
enige levende ziel
zet haar krakende botten
langzaam in beweging
tot aan het einde
van het kaduke pad
ze opent-sluit het kleine deurtje
voor haar de grote poort
tot de buitenwereld
waarna ze bitter wederkeert
en eens te meer
de houten deur
haar in eenzaamheid sluit.
Reacties op dit gedicht
| september: | Woensdag, januari 07, 2015 13:45 |
| Bijzonder mooi Boreas Liefs |
|
| gedichtenmeisje: | Woensdag, januari 16, 2013 19:42 |
| wat mooi :) Groetjes Raissa |
|
| wervelende regenboog: | Woensdag, januari 16, 2013 19:42 |
| zag het allemaal gebeuren goed gedicht! wr |
|
| middernachtzonnesteek: | Woensdag, januari 16, 2013 17:35 |
| echt heel mooi :o dankje |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Boreas | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 16 januari 2013 | ||
| Thema's: | ||