het is koud en kansarm
‘k zag ganzen die niets weten
van het vergassen ergens verder
een zwaan die wist van zijn eenzaamheid
want zij was tot stof vergaan
en ik, ik verpoos in twijfel
in mijn gehucht van beton en spijt
het leven kent de schreeuwers, propaganda
van de rechtse kant - het links is de hoek
van de schreiers, de weters van het heelal –
mijn god als u eens was laat me dan sterven
in het gekronkel daar waar het midden
in eenvoud wordt gevonden
Reacties op dit gedicht
| witteroos: | Maandag, januari 28, 2013 00:48 |
| Bedankt. Sommige tranen zijn wanen, anderen weer niet. Deze getuigen van het echte verdriet wat menigeen nog zelden ziet. | |
| middernachtzonnesteek: | Zondag, januari 27, 2013 22:10 |
| graag gelezen thnx |
|
Over dit gedicht
| Auteur: elze | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 27 januari 2013 | ||
| Thema's: | ||