Ik vind het erg ...
Ik
heb het altijd erg gevonden
enig kind te moeten zijn …
nooit verdriet kunnen delen
en ook geen pijn
Ik was altijd alleen
spelen deed ik zonder vrienden
die er waren
om me heen
nooit eens iemand om mee te praten
je problemen vertellen
nooit bij iemand terecht kunnen
of je zus of broer bellen
Enkel mijn ouders waren in huis
enkel met hen
had ik contact
met hen kon ik praten
met hen kon ik spelen
enkel zij waren bij mij thuis
Enig kind ben ik gebleven
nu al 25 jaar lang
de toekomst
zonder broer of zus
maakt mij ergens wel bang
wat zal de toekomst brengen
Waar
ga ik komen …
van een zus of een broer
zal ik mijn leven lang blijven dromen …
want dat …
dat weet ik
dat zal nooit komen!
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Dinsdag, januari 29, 2013 20:13 |
| de onvoorwaardelijke verwantschap had je vast goed gedaan, leven in zo''n band, dat menselijk mooi ideaal, wordt onder meer bijbels verwoord met ons aller Vader, zo trachtten naar dat verhaal van verlangen altijd weer sommigen onder ons vorm te geven aan dit gemis. groetje, hans |
|
| ILse Bruintjes: | Dinsdag, januari 29, 2013 15:43 |
| dingen niet kunnen delen met iemand dat gevoel ken ik ook mooi gedicht |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Dinsdag, januari 29, 2013 14:53 |
| joh.mijn zusje is 14 jaar jonger heb ik dus ook nooit wat aan gehad. je moet zelf fam.maken!! |
|
| teun hoek: | Dinsdag, januari 29, 2013 13:57 |
| zelf ook enig kind, vader in oorlog omgekomen. Toch een geweldig gezin opgebouwd. Kinderen , kleinkinderen iets proberen van je leven te maken.....zoveel is mogelijk. Met open vizier op pad. h. gr. teun |
|
Over dit gedicht
| Auteur: gedichtenlady |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 29 januari 2013 | ||
| Thema's: | ||