windstilte
een verlaten kus
de nacht bleef leeghartkloppingen
uit een teer gevoelige mond
trillende wimpers
om verdrongen tranen
was ooit mijn hemel zacht blauw
en schenen vier zonnen
in mijn diepte
nu verguisd de grond
waar geen oever meer zichtbaar is
tot geen fluistering meer is te horen
Reacties op dit gedicht
| marchiano di noche: | Vrijdag, februari 01, 2013 16:07 |
| Breekbaar in moment, mooi verwoord | |
| kelo ami: | Donderdag, januari 31, 2013 20:49 |
| voelbaar je verdriet.. sterkte cobie.. |
|
| karinvangelder: | Donderdag, januari 31, 2013 10:56 |
| whispering hope Cobie laat dit altijd doorgaan zonder hoop is er geen leven liefs x Karin |
|
| Quicksilver: | Donderdag, januari 31, 2013 10:33 |
| erg droevig schrijven. |
|
| teun hoek: | Donderdag, januari 31, 2013 10:03 |
| in die diepte is Hij om jullie te steunen en te troosten op weg naar bestemming en rust. Sterkte h. gr.teun |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Donderdag, januari 31, 2013 09:04 |
| pijn pijn | |
| Artifex: | Donderdag, januari 31, 2013 07:10 |
| Dit gaat door merg en been, dikke kus... Liefs, Artifex. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: windwhisper |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 31 januari 2013 | ||
| Thema's: | ||