knopen
Knopen, knopen in mijn leven, knopen, wil het verleden kopen, zonder knopen, knopen.
Sta bij iedere deur te smeken, om een schat die niemand heeft.
Ze kunnen het mij ook niet geven, want wie, wie heeft er nu eigenlijk echt geleeft?
En uiteindelijk gaat er toch een deur open, maar ik zie het niet.
Ik zit vast in mijn knopen, vast, vast in mijn verdriet.
Sta bij iedere deur te smeken, om een schat die niemand heeft.
Ze kunnen het mij ook niet geven, want wie, wie heeft er nu eigenlijk echt geleeft?
En uiteindelijk gaat er toch een deur open, maar ik zie het niet.
Ik zit vast in mijn knopen, vast, vast in mijn verdriet.
Reacties op dit gedicht
| september: | Woensdag, mei 30, 2018 00:08 |
| Helder en goed geschreven Vagebond |
|
| Fairouz: | Vrijdag, februari 08, 2013 12:59 |
| ik ken mensen die zich warmen aan hun verdriet..ik hoop dat je het los kunt laten bedankt voor je aardige reactie...fijne dag, Fairouz |
|
| middernachtzonnesteek: | Vrijdag, februari 08, 2013 10:19 |
| mooi gedicht knoop ik goed in me oren ;-) |
|
| vagebond: | Vrijdag, februari 08, 2013 09:46 |
| Taalfoutje, geleeft moet geleefd zijn. Met een dichterlijke groet. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: vagebond | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 08 februari 2013 | ||
| Thema's: | ||