Misschien dit jaar geen valentijn,
En misschien volgend jaar wel,
Dat jij niet bij me bent, doet me pijn,
Waren we maar een stel..
Ik durf het maar niet te vragen,
Of jij mijn valentijn wilt zijn,
Bang dat je me weigert,
Ik voel me zo leeg van binnen, zo klein..
Ik heb altijd al iets voor jou gevoeld,
Wij hadden speciale contact,
Jij bent mijn snoepje, zo zoet,
Zo een lieve meid als jij, heb ik nog nooit gehad..
Toch wacht ik nog op jou, en zal altijd aan je blijven denken,
Al heel lang, heb ik pijn in mijn hart, mijn gevoeligste plekje..
Ik heb je eeuwig lief gehad, en nu nog steeds,
Maak ik tóch nog elke dag een gedicht,
Die ik tóch nog elke dag opnieuw lees..

Soms.. Als ik alleen ben, beeld ik me in,
Dat je voor me staat..
Dan open ik mijn handen,
En knuffel ik je..
Dan weet ik dat je bij me bent..
Toch durf ik je niet te zeggen,
Dat je al heel lang in mijn gedachten dwaalt, al heel lang..
Jij laat mij voelen dat ik nooit alleen ben..
Soms lach ik gewoon omdat ik dan aan ons tweetjes denk..
Dan lig ik op bed met een lach, en valt er een traan,
Een traan van liefde, op mijn kussen,
Dan val ik bijna in slaap, en wens ik je welterusten..

Ik zal altijd aan je blijven denken,
Mijn snoepje..
Mijn bloemetje..
Mijn liefje..

Ik hou van je.