Luilekkeren in het gras,
armen onder het hoofd.
Glimlachend staren naar
de verschillende vormen
in de schaarse wolken.
Een blakende, warme
zon, die je in het
gelukzalige gezicht kijkt.
Net zolang tot de tranen
je lippen bevochtigen.
Soezend indommelen onder
de roodgloeiende stralen
van de ondergaande zon,
met het live bluesconcert
ver op de achtergrond.
En dan word je wakker,
een glimlach rond de lippen die
snel vervaagt door de regen
die luid tegen het raam tikt, om te
zeggen: stop maar met dromen.