Gemist Lijntje
Terwijl ik met een ferm ritme de toetsen van mijn toetsenbord indruk, herinner ik mij de digitale post die we over en weer verzonden
en de telefoonstem die rustig en vermoeid mij woorden toe fluistert
ze maken me sereen, blij, verward en verbonden
had ik maar eerder naar de inhoud geluisterd
tussen de zinnen de juiste woorden gevonden
al was het maar voor heel even
dat ik jou ook niet wilde missen in mijn leven
de stem is inmiddels verstomd...de woorden uitgewist
alsof ze nooit uitgesproken zijn.
Reacties op dit gedicht
| september: | Zaterdag, december 02, 2017 00:37 |
| Prachtig om dit heel mooie gedicht nu terug te lezen. Ik hoop dat het je goed gaat. Liefs | |
| mucho: | Maandag, maart 18, 2013 20:49 |
| warme woorden die langzaam afkoelen tijd om een trui en sjaal voor de koude lente te breien :) |
|
| entropy: | Zondag, maart 17, 2013 22:18 |
| Indrukwekkend rustig, vermoeid en liefdevol geschreven. | |
Over dit gedicht
| Auteur: Odypody |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 17 maart 2013 | ||
| Thema's: | ||