Testen op mensen
Hij was een volwaardig persoon,
bleef altijd beleefd en bescheiden.
Bij een gesprek bleef hij gedistingeerd
zodat het ons niet stoorde.
Zijn leven lang heeft hij hard gewerkt
Camions, opleggers hersteld
Met grootste precisie van een vakman.
Zware brandwonden waren dikwijls zijn beloning.
Maar zonder dralen ging hij verder,
op naar de volgende oplegger.
Je kon hem alles vragen, niets was te veel.
Een vraagje was altijd welkom.
Hij ging met pensioen,
geen vuiltje aan de lucht,
zijn groentetuin was zijn toevlucht
voor drie families zaaide hij erop los.
Helaas een zware ziekte sloeg toe.
Leukemie het sluipend gift.
Hij kreeg bloedtransfusies
en gaf geen kik.
Hij is nog altijd de nobele heer,
met respect en verstand.
Maar helaas hij werd proefkonijn
voor een bepaald medicijn.
Hij moest tekenen, het ziekenhuis wilde zich inkleden
wisten heel goed waar ze mee bezig waren,
wat kon hen dat schelen dat er bijverschijnselen waren.
Hij ziet af, echt mensonwaardig.
Hij heeft zijn heiligdom, zijn huis en vrouw moeten achterlaten
hij kon niet meer stappen
Hij is nog een schim van zichzelf, maar berust.
Aan zijn voeten heeft hij net malaria,
de stukken vallen eraf
Hij ziet af, maar het medicijn hebben ze toch getest,
zoals zoveel dingen die wij niet weten.
Ik ben ten einde raad,
Ik kan hem niet meer helpen in zo’n lichamelijke staat.
Daar hij zeer pienter is kunnen we praten,
hij weet dat zijn einde nadert
zijn pijn trachten ze te verzachten
mijn bloedend hart is bij hem alle nachten.
Claire Vanfleteren ©