Ik voel me leeg, uitgeblust
wanneer vind ik eindelijk rust?
Wanneer ben ik de oude weer?
Dat vraag ik mij af keer op keer.
Opstaan met tegenzin,
nergens geen zin meer in.
Wat heb ik gedaan?
Weer die ellendige traan!!!!
Alles staat op zijn kop,
Ja werkelijk, ik ben op.
Een enorm SCHULDGEVOEL,
Het is een grote warboel.
Die engelen, die maar wenken,
Kunnen die mij het geluk weer schenken?????
Ik weet niet meer hoe ik verder moet gaan,
Mijn leven is volledig van de baan.
Ik houd van mijn man en kinderen,
Alles wat ik fout heb gedaan, doet mij hinderen.
Hoe moet ik toch verder leven?
De toekomst, dat doet mij zo beven!!!!!!
Ik zie vaak geen uitweg meer,
Alles wat er gebeurd is, doet zo zeer.
Ik heb mijn lieve man zo'n pijn gedaan........
Ik zal er voor boeten, daar kan ik voor opaan.
Mijn eigen vader heeft mij stukgemaakt,
Dat heeft mijn gezin en mij heel erg geraakt!!!!!
Het liefste had hij gehad dat ik mijn pillen zou slikken,
en dat ik langzaam zou gaan stikken.
Ze waren gelukkig op tijd,
ANDERS WAS HET GEDAAN MET DE GROTE MEID.
Help mij toch, wat moet ik nog doen op deez' aard??????
Echt ik ben niets, maar ook niets meer waard!!!!!!!