Een pot valt op de grond
Er zit een barst in
Ach t is maar een barstje,
Dat staat nog wel authentiek.
De pot valt op de grond
Een scherf valt er van af.
Ach t is maar een scherf,
Dat lijmen we er gewoon weer aan.
De pot schitterd in de zon.
En weer valt hij.
Nu in 3 stukken.
Ach, ook dit valt te lijmen.
De pot staat weer, mooi te zijn.
Boem, plof, klap.
Nu een breuk, scherven en twee stukken
Even lijmen en klaar!
Maar een mens en lijm
Geeft venijn.
En de mens in plaats van een pot,
Kan echt kapot.
En een mens in plaats van een pot,
Heeft t recht om eeuwig te zwijgen.
Die kan beslissen wanneer
De scherven van geluk
Veranderen in
Sterven van geluk.
Moedig, dapper en treurig.
Maar ook t bewust sterven
Heeft iets van de scherven van t leven
Aan elkaar lijmen tot iets anders.
Een transformatie
Naar een ander geheel
Een ander thuis.
Afscheid nemen
En weten dat je iemand nooit meer zal zien
Maar dan ook echt nooit meer.
De potten trillen op de plank
Alsof ze nog iets willen zeggen
Voor hun val op de grond.
Zij kunnen enkel trillen.
De mens trilt en spreekt.
Met de taal die hij heeft geleerd.
Voor dit gevoel zijn ook woorden
Maar tussen de regels door
Lees ik de echte informatie
Heb ik t goed gedaan?
Mijn passies, mijn familie
En mijn vrienden. En de pijn.
De pijn van t lichaam
En de emoties.
De emoties die er nooit mochten
Zijn.
Die zijn er nu wel.
Dat geeft mij rust.
Ook potten met weerbarstige scheuren,
Kunnen breken.
En dat geeft rust
En maakt hem tot een mooi en
Dapper mens.
Sterkte dappere man.
En diera