Onrust...
Onrust...
Onmacht...
Als een lawine
stromen gedachten door mijn hoofd,
ik weet met mezelf geen blijf,
weet niet meer wat te doen
opdat anderen het niet zouden zien...
Het is moeilijk om het te verbergen,
te moeilijk...
Ik doe mijn best,
maar ik kan niet meer
en val weer door de mand;
weeral...
Reacties op dit gedicht
| The Cowboy: | Donderdag, mei 16, 2002 13:21 |
| jah, Els... heel bekend... alsof de storm van geen ophouden weet... maar verlies niet de hoop dat de zon weer schijnen zal. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: els | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 16 mei 2002 | ||
| Thema's: | ||