Spoken
Het zwarte spook
Werpt haar witte schaduw
Op de muren
Van de donkere kamer
In de rode gloed
Spookt haar schimmenbeeld
In de twee dimenties
Van het negatief
Nu verschijnt het witte spook
Dat omhuld door troebel aura
Met zijn zwarte schaduw
Haar witte schaduw overwelt
Om middernacht ontsteekt het licht
De donkere kamer wordt weer helder
En in een ijle schicht
Verdwijnen nu de spoken
Op een prent verschijnen twee intieme mensen
Die elkaar liefdevol omhelzen
Wit wordt zwart en zwart wordt wit
Door de wondere fotografie
Werpt haar witte schaduw
Op de muren
Van de donkere kamer
In de rode gloed
Spookt haar schimmenbeeld
In de twee dimenties
Van het negatief
Nu verschijnt het witte spook
Dat omhuld door troebel aura
Met zijn zwarte schaduw
Haar witte schaduw overwelt
Om middernacht ontsteekt het licht
De donkere kamer wordt weer helder
En in een ijle schicht
Verdwijnen nu de spoken
Op een prent verschijnen twee intieme mensen
Die elkaar liefdevol omhelzen
Wit wordt zwart en zwart wordt wit
Door de wondere fotografie
Reacties op dit gedicht
| bobed: | Dinsdag, april 23, 2013 07:43 |
| spoken bestaan niet...of toch ge zou het me nog echt doen geloven!heel knap. |
|
| middernachtzonnesteek: | Maandag, april 22, 2013 23:17 |
| erg mooi | |
| witteroos: | Maandag, april 22, 2013 22:52 |
| Schitterend. | |
| dotje2face: | Maandag, april 22, 2013 22:33 |
| Heel mooi | |
Over dit gedicht
| Auteur: Bob Van St. Job | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 22 april 2013 | ||
| Thema's: | ||