Leren lopen
De witte velden vangen het licht
fietsers rijden over zilte wegen
een meeuw zweeft voorbij, schreeuwt
over tellen van vlokken van sneeuw
De zon blijft achter grijs verscholen
een kind voelt zich verloren en rekt
zich naar jouw uitgestrekte armen
als altijd weer tot opvangen bereid
fietsers rijden over zilte wegen
een meeuw zweeft voorbij, schreeuwt
over tellen van vlokken van sneeuw
De zon blijft achter grijs verscholen
een kind voelt zich verloren en rekt
zich naar jouw uitgestrekte armen
als altijd weer tot opvangen bereid
Reacties op dit gedicht
| mucho: | Zondag, april 28, 2013 10:27 |
| ach ja, kom maar weer hier ik ben zo blij dat ik altijd weer overal en altijd de zon door die grijze drab weet te vinden |
|
| wervelende regenboog: | Zondag, april 28, 2013 10:13 |
| ouders als warme thuishaven voor de koters mooi SJ! |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Stanislaus Jaworski | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 28 april 2013 | ||
| Thema's: | ||