Door het duister gegaan
Toen daar
die dag, dat moment
toen daar de bodem
viel
Toen het zwijgen
de adem benam
kilte het hart bevroor
de ogen zich sloten
Toen , ja toen
zag ik het pas
de spiegel die brak
De illusies die vergingen
Al mijn tranen
Al mijn woorden
Ze werden uitgewist
door de laarzen van het gelijk
In de tunnel van angst
zocht ik het licht
de handen die reiken
dwars door de waan
De schouder van warmte
die ik zo miste
in het dorre struikgewas
van koningin onbegrip
Toen daar
nu hier
voel ik de pijn
?
die dag, dat moment
toen daar de bodem
viel
Toen het zwijgen
de adem benam
kilte het hart bevroor
de ogen zich sloten
Toen , ja toen
zag ik het pas
de spiegel die brak
De illusies die vergingen
Al mijn tranen
Al mijn woorden
Ze werden uitgewist
door de laarzen van het gelijk
In de tunnel van angst
zocht ik het licht
de handen die reiken
dwars door de waan
De schouder van warmte
die ik zo miste
in het dorre struikgewas
van koningin onbegrip
Toen daar
nu hier
voel ik de pijn
?
Reacties op dit gedicht
| middernachtzonnesteek: | Zaterdag, mei 11, 2013 21:46 |
| erg sterk, mooi! | |
| teun hoek: | Zaterdag, mei 11, 2013 13:34 |
| ingrijpend gebeuren in je leven. Kennelijk nog altijd aanwezig. Sterkte. teun | |
| wervelende regenboog: | Zaterdag, mei 11, 2013 13:27 |
| goed jouw ervaring verwoord! | |
| windwhisper: | Zaterdag, mei 11, 2013 12:50 |
| vreselijk, al dat gepest, wat doen we elkaar aan sterkte warme groet Cobie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Jose van Rosmalen | 
|
|
| Gecontroleerd door: pantarhei | ||
| Gepubliceerd op: 11 mei 2013 | ||
| Thema's: | ||