aan de wind meegeven

Ja wilde mij wel overgeven aan de wind,

mij laten inademen door jou, tot in je hart,

kind van de wind zijn dat, als de zon het aanraakt,

met zich laat spelen zoals hij maar wil...

Maar jou, ik weet niet waarom, denk terug aan jou,

Alles wordt in mijn tuin beheerst door het roepen

van wind over en langs de takken, en in de schaduw

vindt de zomer rust, de warmte raakt mij aan...

Maar opgewektheid, leidt soms tot ellende

Doof is de wind en leegte draagt hij mee.

Geschreven door

marchiano di noche

Reacties op dit gedicht

marchiano di noche vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

*l@eTiTi@**:	Zaterdag, mei 25, 2013 23:32
doe wat je,bij je goed voelt ... waar je hart je zweven doet liefs van mijxxx

M-Rose:	Dinsdag, mei 14, 2013 21:39
Ghost whisperer doof zin heeft zo nu een dan zen voordelen - denk ik

september:	Dinsdag, mei 14, 2013 20:57
Heel mooi, het raakt. Die laatste zin..

Quicksilver:	Dinsdag, mei 14, 2013 19:59
proef de sfeer die je oproept in je schrijven.. het raakt me warme groets

Over dit gedicht

Auteur: marchiano di noche
Gecontroleerd door: Anastacia
Gepubliceerd op: 14 mei 2013
Thema's: [Delen] [Gemis]