De laatste woorden zijn gezegd,

We hebben ons hoofd erbij neergelegd

De scheiding wordt doorgezet, het is beslist

Alles is uitgesproken, geen enkel woord gemist



Tranen rollen over de wangen

Doolhof gemaakt van alle gangen

Ik, zwervend in de doolhof van mijn hoofd

Maar wel aanwezig: een vlammetje dat nooit wordt gedoofd



De weg voor onze toekomst zou nu vrij moeten zijn

Maar de eerste jaren worden alles behalve een festijn

Alles komt uit, stel je voor

Dan zit ik er psychisch helemaal onderdoor



Ik zou de boosdoener zijn van alle leed en pijn

Maar ik weet dat jij er voor me zal zijn

Ik kan de boze blikken niet aan, zeker niet van haar

Als ze zich er ooit bij kon neerleggen, oh was het maar waar



Dat zijn zorgen voor de toekomst, voor binnen enkele jaren

Wanneer de lelijkste woorden van de mensen vervagen

Ondertussen gaan we verder zoals we bezig zijn

Als beste vrienden lijkt dat jou ook niet fijn?



Hopend dat we ooit onze theorie omzetten in de praktijk

Gedachten blijven, zeker die van Oostenrijk

En om dit te zeggen vind ik het helemaal niet erg:

Ik zie je volgend jaar terug, op onze berg



Vrijdag 23 maart 2007