knapperend

* * * *

knapperend

las dat je je ogen moest baden
de meeste uren van de dingen
als je sterren vaker ging zien
zwom jij door in strakke banen

de twinkel in je winkeldagen
stapel jij wat sterrenstof
alsof ons overvol oneindig

zag dat je je mond kon houden
de meeste dingen uitspugen
als je werkelijk nooit minder
stamp jij fijn mijn losgelaten

het gedroom in je wasmandje
slof jij met asbakpeuken
alsof het nabije einde tot ons

hoorde nog je stappen gaan
voet voor voet tussen terug
als je nog wist van schoenen
pas jij niet meer hier in laan

de warmte van een kamp
gooi jij wanhopig hout op
totdat donker verzwelgt

* * * *

Geschreven door

mucho

Reacties op dit gedicht

mucho vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

kelo ami:	Dinsdag, mei 21, 2013 17:14
dat is poezie ,zeer mooi zelfs..groetjes

Janny Scheybeler de Jonge:	Dinsdag, mei 21, 2013 16:49
knapperd!

mima:	Dinsdag, mei 21, 2013 14:31
Een knisperend staaltje Of een knapperend houtje Hoe dan ook met graagte gelezen weer.... Kus!

Over dit gedicht

Auteur: mucho
Gecontroleerd door: Sheena
Gepubliceerd op: 21 mei 2013
Thema's: [Poezie] [Relatie] [Natuur]