Welkom tot het lege doek , papier, onbewerkt hout, de lege notenbalk ongeduldig wachtend op inspiratie.
De tekst spookt al jaren door mijn hoofd maar ben zo a muziekaal als de neten.
Het penseel trilt in mijn hand , lacht me stilletjes uit, het gezicht vervormd de oren te groot en doof als een kwartel.
Tinten bruin een vlaag geel, perfect houtkleur waar ik niets mee kan, waar ligt de beitel waarmee ik het laatste doek heb gesloopt.
Het penseel lacht gescherpt door de beitel, de mp vier met lege batterij aan de kant gegooid, het lege doek daagt me uit terwijl het langzaam verkreukelt.
Ik lach en neem een slok bier, morgen sta ik weer voor de ezel en de workmate en erger me net als gisteren aan wat ik weet ik weet dat ik kan maar nog niet uit mijn vingers komt .