Want zo gaat het leven altijd maar weer verder
Weer een dag, week, maand, jaar zonder die andere herder
Die was kennelijk in niemands ogen een redder

De meervoudige kamer gaat zich er nu mee bemoeien
Niet dankzij vader die iedereen maar verfoeide
Maar moeder die hoopte het eenouderschap te laten bloeien

Wat vader in het geheel niet voor elkaar kreeg
Was kennelijk voor moeder gewoon een voetveeg
Een nieuwe advocaat waarbij zij de jarenlange strijd verzweeg

Ja, u leest het goed, ik heb het beroep gewonnen
Nou ja, zo gewonnen zo geronnen
Soms denk ik wel eens, was ik er maar nooit aan begonnen

En dan ziet deze vader de foto's met die kleine ogen
Het onbegrip, het gemis, en het gebrek aan mededogen
Maar kind, je weet toch, jouw en mijn stem worden niet gewogen?

Wij passen ons noodgedwongen maar aan
Gaan verder in ons beider bestaan
Een onrecht dat wij noodgedwongen ondergaan

Natuurlijk horen wij steeds maar weer over falend beleid
Berusting na een jarenlange juridische strijd
Of een familiedrama hopelijk die niemand benijd


Voor mijn twee weggenomen dochters,

Papa