Contouren
Contouren
Een allesomvattende herinnering van in kaarslicht gedijende contouren
Het was zelfs de schoonheid van dergelijke momenten die mijn euforie ontsteeg
Waarna het zich onaantastbaar wanend in mijn hart verweefde tot de door hartstocht gesterkte snoeren
Waar ik mijn dromen in overmoed aan reeg.
Thans ontwaren wij slechts de vreeswekkende tekenen van wederzijdse wroeging
Onmachtig te verlangen of om de wanhoop ook maar enigszins te ontstijgen
Een samenzijn gelijk het passeren van een vreemdeling
Zo vertelde mij haar onmiskenbaar zwijgen
Zovele malen dat ik in de waan verkeerde dat ik mijn ogen naar haar wendde
De werkelijkheid ontvluchtte maar in werkelijkheid niet aan de realiteit ontkwam
En mezelf al het mogelijke in mijn lafheid ontnam
Maar bovenal ontnam ik het een liefde die ik in wezen nooit erkende
Reacties op dit gedicht
| Evi: | Vrijdag, mei 17, 2002 16:54 |
| Prachtig geschreven! net zoals je andere, je hebt het talent! k*s en heel veel liefs Evi |
|
| MayadeBij: | Vrijdag, mei 17, 2002 14:53 |
| Zucht.. Mooi Tkigo! | |
| waterval: | Vrijdag, mei 17, 2002 13:44 |
| prachtig...... | |
| Sheena: | Vrijdag, mei 17, 2002 10:51 |
| Lange zinnen waar je je doorworstelen moet, maar als je dat doet en die moeite nemen wilt .. ist een plaatje ..... Sheena |
|
Over dit gedicht
| Auteur: tkigo | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 17 mei 2002 | ||
| Thema's: | ||